Libris Diner (slot): Achter de streep
Kijken hoe de nette mensen eten. Links juryvoorzitter Ivo Opstelten, rechts vooraan oud jury-voorzitter Saskia Stuyveling. In het rood: Patty Voorsmit
Door Reinjan Mulder
In zijn boek Alleen maar nette mensen portretteert Robert Vuijsje de mensen die in Amsterdam Oud-Zuid wonen als ‘nette mensen’, die elkaar bovendien nog bijna allemaal blijken te kennen. ‘Mijn moeder kent jouw moeder’, zegt een meisje argeloos tegen een voormalig klasgenoot op, uiteraard, het Barlaeus Gymnasium.
Tijdens het Libris Literatuur Prijs Diner was in de spiegelzaal van het Amstel Hotel een dikke, denkbeeldige streep getrokken. Aan de ene kant zaten mensen te eten, inderdaad ‘alleen maar nette mensen’, en aan de andere kant stond het werkend volk. Fotografen, familieleden, verslaggevers. En tussen hen in stond als een verkeersagent, in een mooi rood jasje, Patty Voorsmit, de nieuwe secretaris van de Libris Prijs organisatie, de opvolgster van de onvolprezen Umtul Kiekens.
De enige werkende die aan de goede kant van de zaal was toegelaten was een cameraman van Nova, maar die had geen stoel gekregen, en dat programma zorgde bovendien voor honderdduizenden rechtstreeekse televisiekijkers op het beslissende moment. Soms moet je even niet al te moeilijk doen over de wensen van het personeel.
En zo aten we dan, tussen de directeuren, uitgevers, juryleden, oud directeuren, oud juryleden, vrouwen van juryleden, zusters van juryleden, vrouwen van oud juryleden, stichtingsbestuurders, vrouwen van stichtingsbestuurders, VvL-manadarijnen, CPNB-bazen, bibliotheekmannen, en, o ja, ook nog vijf echte schrijvers en zes hardwerkende redacteuren.
Een avond om nooit vergeten, voor wie aan de goede kant van de streep mocht plaatsnemen. Tussen ‘Alleen maar nette mensen’.
