Job Lisman wint Most Shared Connections Award
Beste Job Lisman,
Sommige filosofen hebben gezegd dat je bent wat je bent ‘met anderen’. Wij zouden zeggen: ik link dus ik ben.
Reinjan Mulder en Job Lisman (r.) foto Jan Zandbergen
Maar ze hebben wel gelijk. Tweenhalve maand geleden heb ik me op advies van mijn personal coach op LinkedIn gestort en ik heb gemerkt dat ik daar, met ‘anderen’, eindelijk iemand geworden ben. Ik heb maar liefst 211 connecties – nee 212, ik krijg zojuist nog een hartelijke congratulations-mail, omdat vannacht de cineast Erik Lieshout tot mijn netwerk is toegetreden. En een hartelijke mail van Erik zelf. Long time no see.
Vroeger was je netwerk iets waar je beschaamd over zweeg, en des te beschaamder naarmate het groter en indrukwekkender was. Expliciet ‘netwerken’ was iets voor kneuzen en de eenzamen onder ons. Maar nu is het niets minder dan ons wezen geworden. Ons zelf.
Het eerste waarin we nu bij een nieuwe relatie geinteresseerd zijn, is: hoeveel links heeft hij of zij op LinkedIn. En: wie heeft de meeste, hij of ik?
Gelukkig biedt het LinkedIn-systeem meer mogelijkheden. Zelf ben ik veel meer geinteresseerd in het fenomeen ‘Shared Connections’. Relaties die je met anderen deelt.
Soms droom ik dat ik iemand aanklik die meer dan tweehonderd connecties met me deelt – en dat ik dan zie dat ik die iemand ben.
Hoe dan ook: hoe meer gedeelde connecties, hoe meer ik.
Deze week ben ik daarom een Most Shared Connections Competition gestart, om te zien wie in zijn ‘zijn met anderen’ mij het meest nabij komt.
Dat blijk jij te zijn. Wij delen 44 connecties – althans vandaag, morgen kunnen het er meer zijn.
Dat is een collegezaal vol. Congratulations!
Op de tweede plaats staat Hans Beerekamp, de vroegere filmredacteur van NRC Handelsblad, met 41 connecties, nee 42, maar die is eigenlijk hors concours, omdat hij al veel meer dan 500 connecties heeft. Hij is 500+. Dan moet het wel raar zijn als je niet af en toe iemand samen kent. Hij is ere-divisie, waar wij nog in de eerste divisie spelen.
Ik wil je daarom van harte uitnodigen de Most Shared Connections Award in ontvangst te komen nemen, die verbonden is aan mijn Most Shared Connections Competition. En wel op 11 januari 2009, in De Kring, rond een uur of vijf. Er vindt dan een klein feestje plaats ter gelegenheid van mijn verjaardag, en ik zou daar graag degeen huldigen die naar de huidige maatstaven het meest van mij weg heeft.
Mijn tweede ik.
Met hartelijke groet,
Reinjan Mulder
PS wanneer ben jij eigenlijk jarig, toch niet ook de 11de januari?
Beste Reinjan,
Blij verrast ben ik met je e-mail, en het is mij natuurlijk een zeer grote eer de 11e januari de Most Shared Connections Award in ontvangst te nemen. Dat wil zeggen: als ik dan nog steeds je Most Shared Connection ben, natuurlijk. Het zet mij onder druk om de komende tijd nog meer Connections toe te voegen aan mijn inmiddels best behoorlijke lijst, en om daarbij vooral naar jouw elektronische kennissenkring te kijken.
Je hebt gelijk, we behoren nog niet tot de top. En ik ben bang dat er, als ik eindelijk meer dan 500 beste vrienden heb, een categorie 1000+ in het leven geroepen zal zijn. Ik dacht ooit dat LinkedIn een vrijblijvend ding was. In een moment van verveling (een te lang telefoongesprek met een saaie auteur bijvoorbeeld) klikte ik en zocht ik namen op van mensen van vroeger en nu. Totdat ik er meer dan vijftig had. En toen werd mijn doel: honderd. Een paar dagen klikte ik dat het een aard had. De zestig werd in een mum van tijd bereikt. Zeventig, geen enkel probleem. Tachtig werd al moeilijker. En uiteindelijk haalde ik de honderd maar net.
Toen stopte ik. Ik had alles bereikt. Ik had honderd vrienden. Dat was genoeg. Inmiddels was er zelfs al een digitale kennis overleden, Laurens Slot, en tot mijn verbazing kwamen achter zijn naam zijn geboorte- en sterfjaar te staan. Ik vroeg me af: wie kan die gegevens erbij zetten, wie kent zijn wachtwoord? En: hij is nu dood, maar hij is nog wel een gelinkte vriend, de elektronische vriendschap kan de dood blijkbaar overleven, kan een slimme theoloog of profeet daar niet iets moois mee doen?
Ik ging verder. Ik ontdekte een nieuwe site: Facebook. Facebook is internationaler, je kunt er lid worden van allerlei groepen, je kunt er je vakantiekiekjes op zetten, muziek uitwisselen, allemaal dingen die je als moderne mens zou willen doen als je zou weten hoe het moet – en als je modern wilt zijn. Ik dacht even dat ik dat wilde. Ik zette in op Facebook, stopte met LinkedIn en werd passief linker: ik ging alleen nog maar in op uitnodigingen. Maar het leek wel alsof Nederland LinkedIn echt ging ontdekken, want mijn hoeveelheid Facebookkennisen bleef, en blijft, kleiner dan mijn hoeveelheid LinkedIn-kennissen.
Een voordeel heeft Facebook wel: het houdt verjaardagen bij, en als je op Facebook zou zitten, en met mij bevriend zou willen zijn, zou je kunnen zien dat ik op 13 augustus jarig ben. Wie weet hebben jij en ik die dag de 500 al bereikt, Reinjan. Dat zou toch een nieuwe mijlpaal zijn in onze wankele stappen in het elektrische heelal.
Ik verheug mij op de 11e januari. Tot dan wens ik je een goede decembermaand.
Hartelijke groeten,
Job
lekker hè, zo bij elkaar in een holletje kruipen! knus, al is het allemaal digitaal, hartstikke knus…