Terug op het Leidse Rapenburg – Slapen in het bed waarin Susan Sontag nooit sliep
Leiden 2024, Hotel De Doelen aan het Rapenburg.
Door Reinjan Mulder
Altijd als ik in Leiden over het Rapenburg wandel, moet ik even aan Susan Sontag denken. In mijn tijd als literatuurredacteur hadden we haar uitgenodigd om in Leiden de Huizinga-lezing te houden en dat wilde ze wel, tot onze vreugde, voor het gangbare honorarium en op voorwaarde dat ze business class kon vliegen.
Dat konden we nog wel lijden, dacht onze krant, want het is een nare nachtvlucht uit Amerika en zo jong was Susan Sontag nu ook weer niet.
Samen met Ieme van der Poel, die erg in haar Parijse tijd geïnteresseerd was, haalde ik Susan Sontag ‘s morgens vroeg op Schiphol af en na een snelle taxirit ontbeten we eerst heerlijk bij De ‘l Europe in Amsterdam. We wisten wat Amerikanen leuk vonden. Daarna brachten we haar naar het hotel waar de Huizinga-lezing altijd onze buitenlandse sprekers huisvestte: De Doelen aan het Rapenburg.
Dat bleek totaal verkeerd ingeschat! Ik kende het hotel niet maar vond het meteen een grappige historische locatie, maar Susan Sontag was niet minder dan ontzet. Ze was echt heel wat gewend, zei ze, en ze wilde vooral niet de verwende Amerikaan uithangen, maar dit ging jammer genoeg alle perken te buiten.
Een Susan Sontag kon je niet in zo’n vervallen etablissement laten slapen.
Gelukkig vonden we daarna snel een eenvoudig hotelletje aan een wat minder prestigieuze gracht waar ze wel heel tevreden mee leek. Sontag hield braaf haar lezing in de Pieterskerk en na een drukke ontvangst in het Snouck Hourgronje-huis keerde iedereen weer gesticht en tevreden huiswaarts.
Sindsdien ben ik niet meer in het Doelen Hotel geweest maar de verleiding wordt steeds groter om daar nu toch echt een keer de nacht door te brengen: slapen in het bed waarin Susan Sontag nooit sliep.
Verscheen eerder op Facebook.
Ha Reinjan,
Erg leuk stuk over onze tocht over Leidse grachtjes in het kielzog van een mopperende Susan Sontag.Een grappig detail: jij hebt heel galant tijdens de wandeling van hotelletje naar hotelletje (want in mijn herinnering heeft ze niet alleen De Doelen afgekeurd, maar misschien heb ik het in de loop van de tijd te mooi gemaakt) haar Olivetti schrijfmachine gedragen, zo voor je uit.
Dank je wel en hartelijke groet,
Ieme
Nee, dat was ik nog vergeten. Een olivetti!
Wat me later nog wel te binnen schoot, is dat op de dag na de lezing, toen ik de nog op het laatste moment bewerkte versie van Sontag had meegekregen voor publicatie in NRC, Hans Goedkoop bij me langs kwam, die snel een kopie nodig had voor een stuk van hem in de Haagse Post.
Dat stuk moet daar, als ik het goed heb, nog altijd in verschijnen.