Veel aandacht voor Doeschka én Geerten Meijsing in januari
Door onze mediaredactie
Het aangekondigde brievenboek van Doeschka en Geerten Meijsing moet nog verschijnen, maar dank zij een mooi, lang interview met Geerten in de Volkskrant is de familie Meijsing nu al prominent aanwezig in de best en langst gelezen stukken van afgelopen maand. Horen de recensies van Doeschka’s Robinson en Geerten’s De Grachtengordel volgens Google Analytics nu tot de 10 meest opgevraagde stukken, ze werden ook aanzienlijk langer gelezen dan andere stukken op de site, evenals de necrologie van Doeschka Meijsing, met herinneringen aan haar allereerste interview. Bovendien kreeg de recensie van Geertens Grachtengordel in enkele dagen uit het niets ook nog eens 50 (!) nieuwe Facebook-likes erbij. Tijd voor een herdruk misschien?
Van de nieuwe stukken werd afgelopen maand het stuk over Antjie Krog en de Gouden Ganzenveer het meest gelezen, waarin opgenomen het geruchtmakende NRC-interview met Krog uit 1992.
Ook bij de oudere stukken scoorden veel recensies weer hoog: van Jona Oberski’s nog altijd populaire Kinderjaren, en van Connie Palmen’s De wetten en Harry Mulisch’ Ontdekking van de hemel, tot de kritische terugblik op de NRC-recensie van Cees Nooteboom’s doorbraakroman Rituelen.
Meest gelezen waren in januari aldus:
1. Recensie van Jona Oberski’s Kinderjaren
2. Antjie Krog en de Gouden Ganzenveer
3. Recensie van Geerten Meijsing’s ‘potboiler’ De Grachtengordel
4. Hoe de man zijn wereld ziet – Over Connie Palmen’s De wetten
5. De verwarringen van de jonge Robinson – recensie van Doeschka Meijsing’s Robinson
6. Vallen op iemand die klopt – Cees Nooteboom’s Rituelen herlezen
7/8. ‘Sublieme roman over het vaderschap’ – Harry Mulisch De ontdekking van de hemel na 25 jaar
7/8. ‘Er bestaan geen boeken over verdriet’ – Interview met Connie Palmen over Ischa Meijer en De vriendschap
9. Interview met Tessa de Loo over de ongemakkelijke ontvangst van De tweeling
10. The first cut – bij de dood van Doeschka Meijsing
Langst gelezen (populaire) stukken waren in januari:
1. De verwarringen van de jonge Robinson – over Doeschka Meijsing’s Robinson (gemiddelde leestijd 7:13 minuten )
2. Het ultieme vaderboek – bij het 25 jarig jubileum van Harry Mulisch‘ De ontdekking van de hemel (7:06 minuten)
3. Recensie van Jona Oberski”s Kinderjaren (7:05)
4. Een heerlijke potboiler – Recensie van Geerten Meijsing’s De Grachtengordel (6:15)
5. Vallen op iemand die klopt – Cees Nooteboom‘s Rituelen herlezen (5:33)
6. Bij de dood van Jan Montyn (5:31)
7/8. The first cut – bij de dood van Doeschka Meijsing (5:26)
7/8. Gerard Reve’s De avonden herlezen (5:26)
9. De teloorgang van het Gymnasium in Tiel – een winterreis (5:25)
10. Recensie van Connie Palmen’s De wetten (5:13)
Bron: Google Analytics. N=2.839. Bij de leestijden zijn om vertekening te voorkomen alleen de stukken geteld die in januari gemiddeld minstens eens per dag (>30) geopend werden.
De (nauwkeuriger) statistieken van hostingbedrijf Byte zijn sinds half januari 2018 niet meer beschikbaar, zodat vergelijking met eerdere maanden achterwege blijft.
Het “mooi lang interview met Geerten Meijsing” in de Volkskrant van 6 januari jl. is geen interview maar een van a tot z door Geerten zelf geschreven beschouwing in de vorm van een interview. Arjan Peters, niet in zijn eerste literaire leugentje gestikt, heeft geen voet op Syracuse gezet. Dit “interview” is de uitwerking van een echt interview met HUMO in 2014. Ook de foto’s van Geerten met hoed en stok (behalve die uit het familiealbum) zijn afkomstig van de Belgische fotograaf Jelle Vermeersch / Lumen, eveneens uit 2014.
UPDATE – Dat Arjan Peters nooit in Syracuse is geweest, lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Ik heb een foto van hem op Facebook gezien, gemaakt door Hagar Peeters, waarop hij tegenover Geerten Meijsing in de lobby van Grand Hotel Ortigia zit. Deze is daar op 12 december 2017 gemaakt. Wat wilt u nog meer voor bewijs?
Wat u over die krantenfoto’s zegt, is wel interessant. Het lijkt me geen goede journalistiek om bij een interview vier jaar oude foto’s te plaatsen, hoe mooi ook, zonder dit expliciet te vermelden.