Das Zahngold Reinjan Mulder’s Nieuws- en Advertentieblad

Door Reinjan Mulder
Bij de komende gemeenteraadsverkiezingen staat de Amsterdammer Tofik Dibi op maar liefst twee GroenLinks lijsten. Hij is lijstduwer in stadsdeel Amsterdam West maar je kunt hem met voorkeursstemmen ook tot raadslid kiezen in de gemeenteraad van Amsterdam. Daarnaast zit Dibi, als het kabinet tenminste niet valt, nog minstens een jaar in de Tweede Kamer. Heeft het destijds jongste Kamerlid (29) van Nederland tijd te veel? Of heeft Tofik Dibi’s aanwezigheid op de lijsten louter symbolische betekenis?

Tofik Dibi

Ik vraag het Tofik Dibi in het café van De Balie, op een van zijn ‘Amsterdamse dagen’. De avond tevoren heeft hij de nieuwe ledenbijeenkomst in de Stayokay bijgepraat over het tot in de vroege ochtend doorgelopen Irak-debat, maar dat is hem vooralsnog niet aan te zien.
Nee, zegt hij, hij heeft zeker geen tijd teveel – over een uur wacht alweer een nieuwe afspraak – maar wanneer hij verkozen zou worden, wil hij wel serieus nadenken of hij ook zijn Amsterdamse zetel(s) inneemt. Hij wijst erop dat je ook altijd nog duo-raadsleden hebt.
Amsterdam gaat de tweevoudige lijstduwer te zeer ter harte om de stad na de verkiezingen zomaar weer de stad te laten. Vooral het thema Amsterdam Wereldstad spreekt Tofik Dibi  als liefhebber van het nachtleven aan. Hij geeft toe dat dit thema misschien kan ‘schuren’ met de meer sociale idealen van GroenLinks, maar vindt dat misschien juist spannend. Tofik Dibi: ‘Een wereldstad wekt associaties met een sterk geïndividualiseerde cultuur, met het recht van de sterkste, ieder voor zich. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kunt een wereldstad ook anders verbeelden. Amsterdam kenmerkt zich door kleinschaligheid, zodat wij ook rekening kunnen houden met groepen die niet zo goed kunnen meekomen, outsiders.’
Tofik Dibi pleit er dan ook voor het naar zijn idee nogal eenzijdige Amsterdamse nachtleven veel diverser te maken. ‘Amsterdam zou weer net als vroeger een pioniersfunctie moeten krijgen.’
Dibi zou de stad ook graag toegankelijker maken voor jongeren uit de buitenwijken en van buiten de stad. ‘Er zouden de hele nacht door bussen en treinen moeten rijden. Als je je wereldstad met iedereen wil delen, moet ook de toegang ertoe goed georganiseerd worden.’ En als voormalig blower zou Dibi ook wel een relaxter drugsbeleid willen, en een betere spreiding van het uitgaansleven over de stad. Bijna alle discotheken zijn nu in het centrum. ‘Waarom niet in Amsterdam West of in Noord? In Berlijn, Parijs, New York, ja zelfs in Marrakech is het uitgaansleven tegenwoordig bruisender dan in Amsterdam.’
Dat wil niet zeggen dat Tofik Dibi tegen toezicht en regulering is. ‘Als je eenmaal gaat besturen moet je ook oog hebben voor wat bewoners ervaren. In een wereldstad moet iemand zich ook veilig kunnen voelen. In wijken zul je dan ook, tijdelijk, preventief moeten kunnen fouilleren.  Daarin moet je niet dogmatisch zijn. Als het maar niet selectief is. Als je eenmaal controleert, moet je wel iederéén aanhouden.’

Groene wereldstad
Ook met het groene imago van GroenLinks hoeft het thema wereldstad volgens Tofik Dibi geen spanning op te leveren. ‘Wij zijn als partij populair in Amsterdam omdat wij een punt maken van veel groen in de stad, maar dat groen kan ook een ontmoetingsplek zijn voor ouderen, toeristen en kinderen. Naast het Amsterdamse bos, waar de natuur veel wilder is, zijn er in de stad ook parken waar allerlei culturele activiteiten kunnen plaatsvinden.’
Zoals zoveel fervente Amsterdammers, is Tofik Dibi niet altijd Amsterdammer geweest. Op zijn tiende kwam hij hier aan, uit het verre Vlissingen. Het was een flinke ‘cultuurschok’, zegt hij. ‘Ik had nog nooit trams gezien. En dan dat harde, platte Amsterdams! Het leek wel Flodder.’ Van een vriendelijke, provinciale school ging hij naar de ‘zwarte’ Mercatorschool, vlak bij het Mercatorplein, waar een enorme ‘chaos’ bleek te heersen. De docenten probeerden de kinderen meteen een beetje op te voeden, maar dat ging volgens hem erg hardhandig. ‘Wie niet gehoorzaamde, kreeg klappen.’ Nooit zal Tofik Dibi vergeten hoe een niet zo schone klasgenoot hardhandig een brok groene zeep in zijn mond gestopt kreeg en hysterisch begon te gillen.
Sindsdien is er voor hem veel veranderd. Nu vindt Tofik Dibi Amsterdam de beste stad van Nederland, nog vóór Rotterdam en Utrecht, en wil hij zich er graag voor gaan inzetten.

Manifest ‘Zeau 2001’
In november trok Tofik Dibi veel aandacht met zijn manifest ‘Zeau 2001’. Hij was zich steeds meer gaan ergeren aan de manier waarop het integratiedebat werd gevoerd. ‘Ik wilde de groep organiseren die het debat allang voorbij was en niet langer stil wilde staan bij de culturele en religieuze verscheidenheid in Nederland. Mensen van mijn generatie hebben op scholen en op de werkvloer allang maniertjes gevonden om met al die verschillen om te gaan.’ Het manifest bleek niet aan dovemansoren gericht. Na een optreden bij Pauw en Witteman sprong de website van GroenLinks meteen op tilt. Er zijn inmiddels tienduizenden sympathisanten.
Voor Tofik Dibi wordt 2010 het jaar van de omslag. ‘We hebben met ons manifest al onze grieven op tafel gegooid. Het wordt tijd dat dit wordt opgepakt.’

Verscheen eerder in Linker, februari 2010.